Αυτό που ονομάζουμε έρωτα, στην πραγματικότητα είναι ένα ολόκληρο φάσμα του σχετίζεσθαι, που φθάνει από τη Γη στον ουρανό. Σε πιο γήινο επίπεδο, ο έρωτας είναι σεξουαλική έλξη. Πολλοί από μας μένουν κολλημένοι εκεί, επειδή η διαπαιδαγώγησή μας έχει φορτώσει τη σεξουαλικότητά μας με ένα σωρό προσδοκίες και απωθημένα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το σεξουαλικό έρωτα είναι ότι ποτέ δεν κρατάει. Μόνο αν αποδεχθούμε το γεγονός αυτό, μπορούμε να το γιορτάσουμε γι' αυτό που είναι στ' αλήθεια, να το καλωσορίσουμε όταν συμβαίνει και να το αποχαιρετίσουμε με ευγνωμοσύνη όταν τελειώνει. Έτσι, καθώς ωριμάζουμε, μπορούμε να αρχίσουμε να βιώνουμε τον έρωτα που υπάρχει πέρα από τη σεξουαλικότητα και τιμά τη μοναδική ατομικότητα του άλλου. Αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι ο σύντροφός μας συχνά λειτουργεί σαν καθρέπτης, αντικατοπτρίζοντας αόρατες όψεις του βαθύτερου εαυτού μας και βοηθώντας μας να γίνουμε ολόκληροι. Αυτός ο έρωτας βασίζεται στην ελευθερία, όχι στην προσδοκία ή στην ανάγκη. Τα φτερά του μας πηγαίνουν όλο και Τρία πράγμα να θυμόμαστε: Η κατώτατη Αγάπη είναι το σεξ. Είναι σωματικό. Ο ανώτατος εξευγενισμός της Αγάπης είναι η συμπόνια. Το σεξ είναι κάτω από την Αγάπη, η συμπόνια είναι πάνω από την Αγάπη, η Αγάπη βρίσκεται ακριβώς στη μέση.
Πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν τι είναι έρωτας. Οι ενενήντα εννέα στους εκατό ανθρώπους, δυστυχώς νομίζουν ότι η σεξουαλικότητα είναι έρωτας. Δεν είναι! Η σεξουαλικότητα είναι πολύ ζωώδης. Σίγουρα έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε έρωτα, αλλά δεν είναι πραγματικός έρωτας, είναι απλώς και μόνο μία δυνατότητα. Αν γίνεις συνειδητός και ξύπνιος, διαλογιστικός, τότε το σεξ μπορεί να μεταμορφωθεί σε έρωτα. Και αν η διαλογιστικότητά σου γίνει ολοκληρωτική, απόλυτη, ο έρωτας μπορεί να μεταμορφωθεί σε συμπόνια. Το σεξ είναι ο σπόρος, ο έρωτας είναι το λουλούδι, η συμπόνια είναι το άρωμα.
Πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν τι είναι έρωτας. Οι ενενήντα εννέα στους εκατό ανθρώπους, δυστυχώς νομίζουν ότι η σεξουαλικότητα είναι έρωτας. Δεν είναι! Η σεξουαλικότητα είναι πολύ ζωώδης. Σίγουρα έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε έρωτα, αλλά δεν είναι πραγματικός έρωτας, είναι απλώς και μόνο μία δυνατότητα. Αν γίνεις συνειδητός και ξύπνιος, διαλογιστικός, τότε το σεξ μπορεί να μεταμορφωθεί σε έρωτα. Και αν η διαλογιστικότητά σου γίνει ολοκληρωτική, απόλυτη, ο έρωτας μπορεί να μεταμορφωθεί σε συμπόνια. Το σεξ είναι ο σπόρος, ο έρωτας είναι το λουλούδι, η συμπόνια είναι το άρωμα.
Ο Βούδας όρισε τη συμπόνια ως "αγάπη συν διαλογισμό". Όταν ο έρωτάς σου δεν είναι μόνο ένας πόθος για τον άλλον, όταν ο έρωτάς σου δεν είναι μόνο ανάγκη, όταν ο έρωτάς σου είναι μοίρασμα, όταν ο έρωτάς σου δεν είναι ζητιάνου, αλλά αυτοκράτορα, όταν ο έρωτάς σου δεν ζητάει αντάλλαγμα, αλλά είναι έτοιμος μόνο να δώσει - να δώσει για τη χαρά του δοσίματος και μόνο - τότε πρόσθεσε το διαλογισμό και θα αναδυθεί αγνό άρωμα. Αυτό είναι συμπόνια. Η συμπόνια είναι το υψηλότερο φαινόμενο.
