Όταν η πίστη δεν ανήκει στους Μητροπολίτες με τα χρυσά, τα ασημικά και τις Mercedes. Τέτοιες μέρες ξημερώματα ήταν εκεί στην πλατεία Κουμουνδούρου απέναντι από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ μια σκιά κάθε βράδυ επί 365 νύχτες με χιόνια και βροχές. Όπως με ενημέρωσε ένας Ματατζής, αυτός ο ιερέας πηγαίνει σε κάθε άστεγο και προσφέρει χαμόγελα. «Καλησπέρα σας, αυτά είναι τρόφιμα για εσάς· και μια κουβέρτα για το βράδυ». Ένας άστεγος έβαλε τα κλάματα και του έσφιξε το χέρι. Όταν ρώτησα «πως σε λένε Πάτερ;» η απάντηση του ήταν μία: «και οι άστεγοι έχουν όνομα και επίθετο, τους ρώτησες;». Έφυγε όπως εμφανίστηκε. Αργότερα μάθαμε ότι λέγεται Αλέξιος Γιαννιος. Μαθήματα ζωής που δεν έχουμε εμείς.
