Η ανάσταση του πρίγκιπα

είχα δει την στιγμή μου να αργεί
είχα φιλιώσει με την ντροπή
ήμουν ταγμένος πλέον σ' αυτή

ώσπου ένα χέρι μια ροδαυγή
μ' άγγιξε όπως τίποτα πριν
μου πήρε όλη μου την ντροπή

και ήμουν σαν πρίγκιπας εκεί

sirgk

Φαντάσου

Φαντάσου να γνωρίσεις κάποιον που να θέλει να μάθει για το παρελθόν σου, για να μπορέσει να καταλάβει με ποιον τρόπο χρειάζεσαι να αγαπηθείς.

sirgk

Ρεν

Ο καιρός
περνάει

περιμένοντας σε μια ουρά δημόσιας υπηρεσίας
με το νου μου στους τσαλακωμένους

γεμίζοντας με σκληρή νοθεία
την κενότητα της πλήρους ατζέντας μου

χαμογελώντας
για να δηλώσω πως είμαι φαινομενικά καλά

σκεπτόμενος να φύγω
χωρίς να έχω κάπου να πάω

ζηλεύοντας τα σκυλιά
που περιφέρονται στη γειτονιά μου

προδίδοντας τον εαυτό μου
γιατί κάτι άλλο είχα φανταστεί να γίνω

παίζοντας θέατρο για να επιβιώσω
επαναλαμβάνοντας "μάλιστα Κύριε"

σκεπτόμενος να χύνω πάνω σε μια γλώσσα
χωρίς να λέει τίποτα

και τώρα γυρνώντας πλευρό
για να μην ακούω τον εαυτό μου να με κατακρίνει

ο καιρός
περνάει.

sirgk

Ασφυκτικά δάκρυα

Ξέρεις πόσα δάκρυα σπαρακτικά και τερατώδη άφησα να ξεσπάσουν τόσο βουβά;
Και μετά, τα νόθεψα ∙
με άφθονο νερό στα μάγουλά μου
Ξέρεις ή έχεις αναλογιστεί
Πόσες βουβές κραυγές ξεψυχούνε από ασφυξία;

Μαρία Πασχάλη

Τέχνη δράκενας

fb.com/melinavafiadis

Το μπαλόνι

Η πολιτική ορθότητα, έτσι όπως εννοείται σήμερα, μοιάζει με την επιφάνεια ενός μπαλονιού - το μπαλόνι του κοινωνικού φαίνεσθαι, που αργά ή γρήγορα ή μια στο τόσο σκάει. Επειδή στην πραγματικότητα, ελάχιστοι από αυτούς που λένε πια τις σωστές λέξεις έχουν αλλάξει και τις αντιλήψεις τους, εκτός από τις λέξεις.

Ταυτόχρονα, οι λέξεις για των οποίων το νόημα κάποιοι ολίγοι αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους, έχουν γίνει σεμιναριακές καραμέλες που τις πιπιλίζει κανείς αβίαστα, μαζί με έναν καφέ ή μια μπυρίτσα. Η εν-συνειδητότητα: κομπολόι στα χέρια της διαδικτυακής και όχι μόνο, self-growth προσωρινότητας που μόνο της σκοπό έχει να φουσκώνει μπαλόνια.

Να γιατί το ζήτημα δεν ήταν ποτέ οι λέξεις.