Ομήρου Ιλιάδα, ραψωδία Γ, στίχος 158
αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν·
(με τις αθάνατες θεές φριχτά μοιάζει στην όψη)
Η ομορφιά σκοτώνει, είναι η αρχή του τρομερού που μόλις την αντέχουμε και γαλήνια περιφρονεί και να μας καταστρέψει ακόμη. Δεν υπάρχει μεγάλος έρωτας που να μην έχει μέσα του την καταστροφή, εκείνη είναι που τον δικαιώνει και τον οδηγεί σε ακραία τιμή.
