Η ανάγνωση του σώματος του ενός εραστή από τον άλλον, διαφέρει από την ανάγνωση των σελίδων ενός βιβλίου διότι δεν είναι γραμμική. Ξεκινά από οποιοδήποτε σημείο, πηγαίνει πιο μπροστά, πιο πίσω, επαναλαμβάνεται, πηγαίνει ανάποδα, επιμένει, επεκτείνεται σε συγχρονισμένα και αποκλίνοντα μηνύματα, συγκλίνει ξανά, έχει στιγμές ερεθιστικές, αλλάζει σελίδες, βρίσκει το μέρος της, δραπετεύει και χάνεται. Μια κατεύθυνση μπορεί να βρεθεί σε αυτήν, μια πορεία προς ενα τέλος καθώς κλιμακώνεται προς μια κορύφωση και με θέα αυτό το τέλος, παρατάσσει ρυθμικές φάσεις, έμμετρες αναλύσεις στίχων, επαναλήψεις μοτίβων. Αλλά είναι αυτή η κορύφωση πραγματικά το τέλος; Ή σε αυτόν τον αγώνα προς τον τερματισμό αντιτίθεται ένας άλλος αγώνας που γίνεται με την αντίθετη κατεύθυνση, κολυμπώντας αντίθετα στις στιγμές ανακτώντας χρόνο;
sirgk
